نماد آهو و غزال و گوزن در گنج یابی

نظر اول : در قبل تاریخ و در طول آن همیشه آهو نقش مهمی در زندگی انسان ها داشته است.
آهو با شاخ هایش شناخته می شود. این نشانه به یک مخزن یا پناهگاه اشاره دارد. گاها به جاهای پرپیچ وخم نیز اشاره دارد. نقش آهو روی سنگ قبر نیز میتواند باشد. گاها نیز نماد برکت بوده است. اگر نقش یا حکاکی یا تندیس آهو شاخ داشته باشد، ممکن است نمایانگر دفینه یک راهزن باشد. جهت دیدش و شکل پاهایش خیلی مهم بوده و ممکن است به یک ابزار الکترونیکی نیاز داشته باشیم.
نظر دوم : نماد دینداری می باشد. رهبری، پیروزی، تفریح و مردانگی را معنی می دهد. نقش آهو و یا تندیس آن نشانه قبر زن نیز می باشد.
در مبحث دفینه نیز می گویند که به غار زیر زمینی و یا البیرنت نیز اشاره دارد. ممکن است پول را مستقیما نشان ندهد. اما از آنجایی که ممکن است مزار زن نیز باشد می تواند به قبر تابوتی نیز اشاره کند. در کنار مزار و یا داخل آن ممکن هدایایی وجود داشته باشد.
نظر سوم : نشانه آهو معموال در قله کوه ها و یا نقطه شروع تپه ها نقش شده است. از جایی که نشانه آهو حکاکی شده تا نوک قله کوه همه جا را باید بخوبی بررسی نماییم ، سر آهو، شاخ هایش و پاهایش می توانند جهت را نشان بدهند.
گوزن : انسانی که این نقش را ایجاد کرده از منطق خودش استفاده کرده است. گوزن نیز بر خلاف آهو در دره ها و یا کنار رودخانه ها مشاهده شده است. رد پاهای گوزن جهت را نشان می دهد. اگر گوزن تنها باشد دفینه در جهت نگاهش و نزدیک است. باید به تخته سنگ ها با رنگ متفاوت، بلوکهای صاف تخته سنگ، تخته سنگ های متفاوت درون دره ها با دقت نگاه کرد و اطراف باید به خوبی بررسی شود. دفینه اش در مکان خیلی ساده ایی بوده و کار کمی میخواهد.
نظر چهارم : در افسانه قدیم یونان الهه ماه و شکار می باشد. علاوه بر اینکه در زمینه های مختلفی استفاده می شده است ، ولی اگر در یک سنگ ثابت نباشد به هدف زینتی و یا دینی بوده است.
۱ -آهوی لنگان : دفینه اش در مسیری است که از طرف بالای نشانه می گذرد. فاصله اش با آهو
۲۱ قدم است، در مسیر راه بالایی بوده و دفینه اش در داخل سنگ کاشته شده می باشد
همچنین : در نزدیکی سنگ کاشته شده غار نیز یافته شده، در مقابل غار ایستاده و در حالی که به غار نگاه میکردند،دست چپ را بلند کرده و وقتی دستشان را به بیرون غار گذاشته اند، از جایی که دست برخورد کرده، از چیزی مثل صندوق سنگی نیز پول درآورده اند.
۲ -آهویی )گوزن( که تمامی اعضایش کامل است: در یک تخته سنگ آهو یافته اند و در جهت
نگاهش در ۹۰ متری در یک تخته سنگ نقش شکارچی یافته اند، در نقطه مرکز آهو و شکارچی یعنی ۴۵ متری نشانه دفینه را برداشته اند.

گوزن به اعضای خانوادهٔ گوزنیان (Cervidae) در راستهٔ جفت سمان گفته می شود. آن ها حدود ۲۷ تا ۲۸ میلیون سال پیش از گاوسانان جدا شدند و اکنون حداقل ۹۰ گونه زنده از آن ها در نقاط مختلف دنیا زندگی می کنند. جنس نر تمام گونه های گوزن به جز گوزن آبی شاخ دارد اما در بیشتر گونه ها جنس ماده شاخ ندارد. شاخ گوزن ها تفاوت مهمی با سایر حیوانات شاخ دار مثل گاوسانان و کرگدن ها دارد. شاخ آن ها دائمی نیست و هر سال می افتد و به جایش شاخ جدیدی می روید. گوزن مشک در واقع به خانواده گوزن ها تعلق ندارد و عضو خانواده مستقلی به نام Moschidae است که به گاوسانان کمی نزدیکتر است تا به گوزن ها.

ویژگی ها

گوزن ها شامهٔ بسیار قوی ای دارند به طوریکه از چند صد متری می توانند به وجود دشمن پی ببرند.

گوزن ها پرش های بلندی دارند که حتی می توانند به ارتفاع ۲ ،۳ متر و طول ۶٬۷ متر بپرند

**************************
آهو یا غزال شامل گونه های زیادی از بزکوهی و سرده غزال است و یا در گذشته چنین در نظر گرفته می شد. آهوها به عنوان جانورانی چابک شناخته می شوند. آن ها می توانند ناگهانی سرعت خود را به ۹۷ کیلومتر یا ۶۰ مایل در ساعت برساند و یا هنگام دویدن سرعت خود را در ۴۸ کیلومتر (۳۰ مایل) در ساعت نگه دارد. غزال ها بیشتر در صحراها، مرغزارها (زمین های چمن) و ساوانای آفریقا، جنوب غرب آسیا، آسیای میانه و شبه قاره هند دیده می شوند. این جانور بیشتر به صورت گله ای زندگی می کنند و از گیاهان نرم و لطیف و برگ ها می خورد و کمتر به گیاهان خشن رو می آورد.

غزال ها اندام به نسبت کوچکی دارند. بلندی بیشتر آن ها تا شانه، میان ۶۱ تا ۱۱۰ سانتی متر (۲ تا ۳٫۵ پا) است و رنگ آن ها قهوه ای مایل به زرد است.

واژهٔ Gazelle یا غزال در ریشهٔ عربی است که نخستین بار وارد زبان فرانسوی میانه و سپس در نزدیکی های سال ۱۶۰۰ از فرانسوی وارد انگلیسی شد. مردمان عرب به صورت سنّتی به شکار آهو می رفتند. این جانور در ادبیات عرب نماد زیبایی زنان بوده است. برخی زبان شناسان بر این باورند که واژهٔ غزل که گونه ای شعر در ادبیات عاشقانه است بیشتر به دلیل همانندسازی زیبایی معشوق و آهو به یکدیگر، این چنین نامگذاری شده است. در داستان ها گفته می شود که خلیفه عبدالملک مروان (۶۴۶ تا ۷۰۵) یک بار یک آهو را به دلیل شباهتش به معشوقش آزاد کرده است.