علامت های شکسته شده در گنج یابی

ساخت وبلاگ

برای کسانی که در امور جستجوی گنجینه ها فعالیت دارند، یکی از مهم ترین عوامل یا حتی گاهی مهم ترین عامل در رسیدن به گنج، علامت های موجود در طبیعت می باشند. این نشانه ها که در زیر خاک یا بر روی صخره ها قرار داده می شوند، یکی از راه های رسیدن به محل های سکونت قدیمی، مزارها، گنجینه ها و اشیای دفن شده در زیر زمین می باشند.
چیزهایی که در حیطه باستان شناسی به عنوان <<سمبل >>، در زبان انگلیسی >>Symbol<< و در اصطلاح میان گنج پژوهان <<نشانه >> یا <<علامت >> شناخته می شوند در واقع یک نوع الفبا هستند. نوشته هایی هستند که با خواندن آنها به خیلی از راه حل ها و نتایج می رسیم. علم کتیبه خوانی Epigraphy که یکی از شاخه های باستان شناسی است وجه علمی و دانشگاهی این کار می باشد. در درس های رشتۀ کتیبه شناسی و کتیبه خوانی، موضوعات مربوط به خط ها و سیستم های علامت گذاری قدیمی که وسیلۀ بیان اندیشه های تمدن های گذشته بوده و با تکنیک های دفن گنجینه ها، فرهنگ و آیین های کفن و دفن مردگان و فرهنگ زندگی آنها در ارتباط هستند، در حد امکان مطرح می شود. با استفاده از این علم و این قبیل معلومات، باستان شناسان نیز در بسیاری از موارد موفق شده اند بوسیلۀ علامت هایی که گذشتگان از خود بجا گذاشته اند مکان هایی که نسبت به وجود آنها شبهاتی وجود داشته، یا اماکنی که محل آنها جستجو می شده، یا اماکنی که فقط افسانه و صحبت آنها وجود داشته را کشف کنند. در نتیجه کسانی که در حیطۀ علمی و آکادمیک این کار فعالیت دارند نیز از وجود این اشکال و علایم بهره می برند، برای رسیدن به نقاط مورد نظرشان از راهنمایی این نشانه ها استفاده می کنند.
کسانی که به دنبال گنجینه ها هستند نیز به نوعی از راهنمایی های این علایم و نشانه ها استفاده کرده و به کمک آنها در رسیدن به هدفشان تلاش می کنند. اما تمامی اطلاعات این گروه دوم در این زمینه از راه شنیدن بدست آمده است. به همین دلیل نیز بیشتر اوقات هنگامی که با یکی از نشانه هایی که در طبیعت گذاشته شده است روبرو می شوند شروع می کنند به کندن اطراف آن علامت.
در صورتی که، به احتمال زیاد پیدا کردن گنجینه در زیر هیچ <<اولین علامت >> کشف شده ای ممکن نمی باشد. اما در اینجا استثنا هم وجود دارد و آن هم مواردی هستند که شیء دفن شده یک گنجینه نبوده و یک قبر یا مشابه آن می باشد که فقط جنبۀ تاریخی دارد. اما اگر موضوع گنجینه در میان باشد گفتۀ ما صادق است و انسان های قدیم که خیلی زرنگ تر از ما بوده اند هیچگاه درست در زیر علایمی که از خود بجا می گذاشتند پول قرار نداده اند.

هر گونه نشانۀ موجود در طبیعت اگر اشاره به پول یعنی گنجینه ای ارزشمند داشته باشد به احتمال بسیار زیاد بین آن نشانه و گنجی که به آن اشاره دارد مسافت معلومی وجود دارد. متخصصانی که توانسته اند تمدن های گذشته و طرز تفکر انسانهایی که در زمان آن تمدن ها زندگی می کردند
را تا اندازه ای تحلیل کرده و بفهمند، به کمک راهنمایی یک علامت، بدون استفاده از هرگونه ابزار و تجهیزات، و با خطای بسیار کم می توانند شیء پنهان شده را بیابند. بطور مثال تصویر یک تپانچه یا یک مار یا تصویر مرغی در کنار جوجه هایش جای یک شیء دفن شده را نشان می دهد. یک فرد متخصص هنگامی که با اینگونه نشانه ها روبرو می شود با تخمینی بسیار نزدیک می داند که شیء پنهان شده در چه عمقی قرار دارد. در اینجا همانقدر که معلومات و تجربیات شخص متخصص اهمیت دارد، سالم بودن علامتی که می بایست بررسیشده و ما را به هدف برساند نیز اهمیت دارد.
به عنوان مثال، اگر در جایی از تصویر یک تپانچه صحبت شود احتمال وجود گنجینه ای مطرح است. کسی که در مورد نشانه خبر می دهد چیزی که دیده است یا می داند را تعریف می کند؛
اما در خیلی از موارد نیز با چنین سخنانی روبرو می شویم؛
- من قبلا دیده بودم اما در حال حاضر شکسته شده است.
- من ندیدم اما برادم و یا فلان شخص دیده بود، اما الآن شکسته است.
- من دیده بودم اما با وجود اینکه دوباره بارها رفتم و گشتم پیدایش نکردم.
- نشانه درست در همینجا بود، ما آنرا شکستیم.
در مورد نشانه ها و علایمی که به این صورت تخریب یا نابود می شوند، حتی اگر شخص متخصص باشد هیچ حرفی برای گفتن نخواهد داشت. در نتیجه پیدا کردن شیء یا اشیاء مورد نظر خیلی مشکل یا حتی غیر ممکن خواهد بود.
در اینگونه موارد تنها کاری که می توان انجام داد تکیه کردن به توضیحات و گفته های شخصی است که نشانه را دیده بوده. اما در اینجا این مشکل وجود دارد که کسی که از زبان علامت ها چیزی نمی داند در مورد علامتی که قبلا دیده است حرف زیادی برای گفتن نخواهد داشت.
با این مثال می توانیم این موضوع را بهتر توضیح دهیم؛ شخصی نزد ما آمده و از پیدا کردن تصویر یک <<نعل >> بر روی صخره ای خبر می دهد. این سمبل در زمینۀ گنج پژوهی واقعا خیلی مهم است. لازم است که همان علامت در دو جای مختلف به تصویر کشیده شده باشد. یکی از آن نعل ها می بایست درست در اندازۀ نعل یک اسب بوده و دیگری باید کمی کوچکتر باشد. علاوه بر این، جای میخ هایی که بر روی نعل به تصویر کشیده شده است و تعداد آنها دارای اهمیت می باشد.

هنگامی که از شخصی که نزد ما آمده دربارۀ این موضوعات می پرسیم درباره چیزهایی که بخاطر می آورد تردید داشته و با قطعیت نمی تواند پاسخ گوید. بعلاوه، شاید هیچ خبری از علامت نعل دوم نداشته باشد. از اینکه جهتِ تصویر نعل به کدام طرف بوده است و اینکه آیا در کنار نعل کنده کاری یا برجستگی کوچکی به اندازۀ نخود وجود داشته است یا نه هیچ اطلاعی ندارد.
چیزهایی که بیان کردیم تنها یک بخش از موضوعاتی است که دربارۀ علامت یک نعل باید به آن دقت شود. این موضوع هم وجود دارد که آیا تصویر دیده شده واقعا تصویر یک نعل بوده است یا خیر. زیرا دو تصویر متفاوت دیگر بسیار شبیه به نعل وجود دارد که گنج پژوهان زیادی از آنها اطلاعی ندارند.

اشکال A و B تصویر یک نعل هستند.
تصویر C علامت یک غار یا یک تونل می باشد.
تصویر D آخرین حرف از الفبای یونانی، یعنی امگا می باشد و در زمینۀ گنج ها در بسیاری از موارد به طلا و یا ارزش بسیار بالایی اشاره می کند.
در اینجاست که هنگامی که دربارۀ تصویر شکسته شده ای سوالی می پرسیم، اگر کسی که آنرا دیده است معلوماتی دربارۀ آن نداشته باشد، قادر به پاسخگویی نبوده و نمی تواند تصویر را تعریف نماید. در اینگونه موارد شخص متخصصی که از زبان علامت ها آگاه است کار زیادی از دستش بر نمی آید و حرف زیادی برای گفتن نخواهد داشت.
خیلی از مواقع انسانهایی که علامتی را پیدا می کنند برای اینکه دیگران آن را نبینند و دستشان به گنج نرسد، علامت را شکسته و از بین می برند. گاهی نیز صاحبان اراضی به دلیل خسته شدن از رفت و آمد گنج پژوهان دست به تخریب علایم می زنند. مورد قابل توجه دیگر این است که برخی از انسانها بخصوص کسانی که در روستاها زندگی می کنند گاهی سنگها و ستونهای سالمی را که در خرابه های یک منطقۀ باستانیِ نزدیک محل سکونت خود پیدا می کنند از جای خود برداشته و به خانه می برند و در ساختن دیوار از آنها استفاده می کنند. اگر تکه سنگی که با خود برداشته اند شکل دلخواه آنها را نداشته باشد نیز آنرا در اندازه و شکلی که می خواهند تراش داده و می شکنند. در هر حالت انجام چنین کارهایی اصلا درست نمی باشد. این کار نه به کسی که نشانه ای را دیده و از بین برده و نه به دیگران فایده ای نمی رساند.

در این رابطه حقیقت دیگری وجود دارد که فکر می کنیم بیان آن در اینجا می تواند مفید واقع گردد؛ برخی از اقلیتهایی که اجدادشان در بسیاری از جاهای ایران اقامت داشته و پس از خیانت به مردم ايران از این سرزمین تبعید شده اند، برای اینکه مکان پولهای اجدادشان پیدا نشود دست به تخریب نشانه های موجود در خاک کشورمان می زنند. گاهی نیز این بیگانگان برای تخریب سمبل ها و نشانه های مربوط به دفینه ها و گنجینه ها اشخاصی از میان هموطنان خودمان را اجیر می کنند.

اسرار کاوش...
ما را در سایت اسرار کاوش دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : 1ganjurc بازدید : 228 تاريخ : دوشنبه 23 اسفند 1395 ساعت: 22:36