گاو بالدار در تاریخ باستان

گاو بالدار یا لاماسو (به اکدی: ، lamassu) یک خدای محافظ است، که معمولاً با گاو نر، بدن شیر، بال عقاب و سر انسان نشان داده شده است.در فرهنگ های مختلف به نام ها و شکل های گوناگون وجود دارد. از جمله این فرهنگ ها می توان به پارسی-آشوری، هندی، یونانی و مصری نام برد همچنین نمونه هایی از آن ها در برخی از فرهنگ های اروپایی نیز وجود دارد. در برخی از نوشته ها آن را به صورت یک خدای زن به تصویر کشیده اند.نام کمتر استفاده شده شدو (اکدی: scaron;ēdu)اشاره به همتای مرد لاماسو دارد.
گاوهای بال دار بین النهرین بر خلاف اسفنکس های یونانی و برخی اسفنکس هایی که شبیه مصری ها هستند با سر مرد توصیف شده اند. یعنی بر خلاف اسفنکس های یونانی که زن هستند.

گاوهای بال دار بین النهرین ترکیبی از ۴ مخلوق هستند که در بسیاری از حکاکی های باستانی نمایان است و به سمبل ۴ مخلوق بابلی تبدیل شده است. آن ها دارای بدن و دم شیر یا گاو نر و سر یک انسان (مرد) و بال هایی مانند عقاب هستند.

این مخلوقات همچنین نمایانگر ۴ جهت و ۴ عنصر سنتی هستند.